Om koning te worden in het oude Egypte waren er verschillende routes, afhankelijk van de periode:
Erfopvolging:
- De meest gebruikelijke manier was via erfopvolging, waarbij de oudste zoon van de farao de troon erfde. Dit was de norm in de meeste dynastieën.
- Soms kon de dochter van een farao de troon bestijgen, maar dan was er meestal geen mannelijke erfgenaam. Bekende voorbeelden zijn Hatshepsut en Cleopatra VII.
- In sommige dynastieën was er onduidelijkheid over de erfopvolging, wat tot conflicten en rivaliteit tussen familieleden kon leiden.
Andere routes:
- In de vroege dynastieën was het mogelijk dat een sterke leider of militair de troon opeiste door middel van een coup.
- In tijden van chaos of instabiliteit kon een buitenlandse heerser Egypte veroveren en de farao worden.
- Sommige farao's, zoals Hatshepsut, claimden de troon te hebben gekregen door goddelijke interventie.
Vereisten voor een farao:
- Ongeacht de route naar de troon, moest de farao aan bepaalde vereisten voldoen. Hij moest:
- Mannelijk zijn.
- Van koninklijke afkomst zijn.
- Fysiek en geestelijk gezond zijn.
- De goddelijke goedkeuring hebben.
Kroning:
- De troonsbestijging van een nieuwe farao werd gevierd met een ceremonie genaamd de kroning.
- Tijdens de ceremonie werden er verschillende rituelen uitgevoerd om de farao te legitimeren als de rechtmatige heerser van Egypte.
- De farao kreeg de kroon en andere symbolen van macht.
De rol van de farao:
- De farao was de absolute heerser van Egypte. Hij had de macht over:
- Het leger.
- De administratie.
- De priesterschap.
- De economie.
- De farao was ook de hoofdpriester van de Egyptische religie. Hij was verantwoordelijk voor het onderhouden van de maät, de goddelijke orde.
De positie van farao was complex en vereiste veel vaardigheden en capaciteiten. De farao moest een sterke leider zijn, een bekwame administrator en een vrome religieuze leider.