Laatste stuk van een kasteelroman
De zon daalt in de nevelwouden, kleurde de eeuwenoude stenen van Kasteel Drakenburg in een warmrood licht. In de torenkamer, waar maanlicht door de smalle ramen stroomt, knielt Albrecht voor Eleonore.
"Eleonore, mijn liefste," fluistert hij, zijn stem gebroken door emotie. "Vanaf het moment dat ik je zag, wist ik dat jij degene was. Jouw schoonheid, je kracht, je moed... je hebt mijn hart veroverd."
Eleonore's ogen glimmen van tranen. "Albrecht," zegt ze zachtjes, "jij bent mijn alles. Mijn leven was leeg totdat je erin kwam. Jij hebt me gered, me geliefd, me getoond wat ware geluk is."
Albrecht pakt haar hand en drukt die tegen zijn lippen. "Ik beloof je," zegt hij met een diepe stem, "dat ik je altijd zal beschermen, altijd zal liefhebben, altijd trouw zal zijn."
Eleonore glimlacht en legt haar hand op zijn wang. "Ik beloof hetzelfde," fluistert ze. "We zullen samen zijn, totdat de dood ons scheidt."
Hun lippen raken elkaar in een tedere kus, terwijl de zon achter de horizon verdwijnt. In de verte klinkt het gehuil van een wolf, een echo van de wilde natuur die hen omringt. Maar in de torenkamer heerst er vrede, warmte en de belofte van een eeuwige liefde.
En zo sluiten we de deur van Kasteel Drakenburg, achter de twee geliefden die hun geluk hebben gevonden. De toekomst is onzeker, maar hun liefde zal hen leiden, ongeacht de stormen die ze nog zullen tegenkomen.
Epiloog:
Jaren later, wanneer Albrecht en Eleonore al lang en gelukkig getrouwd zijn, blikken ze terug op hun rocamboleske avontuur. Ze gedenken de gevaren die ze hebben overwonnen, de vijanden die ze hebben verslagen, en de vriendschappen die ze hebben gesloten.
Maar bovenal koesteren ze de liefde die hen samenbracht, die hen sterkte gaf in de donkere tijden en hen vervulde met vreugde in de lichte. Kasteel Drakenburg mag dan wel een stille getuige zijn van hun liefdesverhaal, het is de kracht van hun band die de eeuwen zal doorstaan.
EINDE
Noot:
- Dit is slechts een suggestie voor het laatste stuk van een kasteelroman. Je kunt het aanpassen aan je eigen verhaal en personages.
- Je kunt de epiloog gebruiken om meer details te geven over de toekomst van Albrecht en Eleonore, of je kunt het open laten voor interpretatie.
Ik hoop dat je dit een inspirerend einde vond!